Εργαστήριο Μελέτης Λατινικής Γλώσσας, Γραμματείας & Πολιτισμού (ΣΤΕΛΑ)

Οικοκριτική στη Λατινική Ποίηση

Διαδικτυακό Συνέδριο, 16-17 Οκτωβρίου 2025

Ο Τομέας Κλασικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και το Εργαστήριο Μελέτης Λατινικής Γλώσσας, Γραμματείας και Πολιτισμού του Τμήματος Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης συνδιοργανώνουν διεθνές συνέδριο με τίτλο «Οικοκριτική στη Λατινική Ποίηση».

Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά στις 16 και 17 Οκτωβρίου 2025.

Το πρόγραμμα, οι ομιλητές και οι περιλήψεις των ανακοινώσεων είναι διαθέσιμα εδώ

Ο ηλεκτρονικός σύνδεσμος παρακολούθησης (κοινός και για τις δύο μέρες) είναι ο ακόλουθος: https://tinyurl.com/yw7wasct

Λίγα λόγια για τη θεματική του συνεδρίου

Τα τελευταία χρόνια, η εντεινόμενη περιβαλλοντική κρίση έχει θέσει υπό αμφισβήτηση την ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου και έχει αναδείξει την ανάγκη για μια πιο ουσιαστική και διαρκή ενασχόληση με τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Η διχοτομική σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης έχει καταρρεύσει, καθιστώντας ολοένα και πιο φανερό ότι όλα τα όντα συμμετέχουν σε μια αμοιβαία εξελικτική διαδικασία, σε διαρκή αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τους.

Μέσα σε αυτές τις μεταβολές, η ταχύτατη ανάπτυξη της οικολογικής σκέψης έχει εξαπλωθεί σε διάφορους επιστημονικούς τομείς, με τις περιβαλλοντικές σπουδές να αναδεικνύονται ως ξεχωριστό, διεπιστημονικό πεδίο που αξιοποιεί εργαλεία και θεωρίες τόσο από τις φυσικές όσο και από τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Οι Κλασικές Σπουδές, μαζί με άλλους προνεωτερικούς κλάδους, αποκτούν ήδη ουσιαστικό ρόλο και μπορούν να καταστούν ακόμη πιο καθοριστικές στη συζήτηση γύρω από την οικοκριτική σκέψη, τη θεωρητικοποίηση του περιβαλλοντισμού και την αναθεώρηση των αξιών των σύγχρονων κοινωνιών.

Το συνέδριο αυτό αποσκοπεί να διερευνήσει τη λατινική ποίηση μέσα από το πρίσμα της οικοκριτικής σκέψης, ενισχύοντας έτσι τον συνεχιζόμενο διάλογο και την ανάπτυξη του θεωρητικού υπόβαθρου της οικοκριτικής τόσο ως θεωρίας ανάγνωσης των κλασικών κειμένων όσο και ως μέσου επαναπροσδιορισμού των δυναμικών ορίων ανάμεσα στη φύση και τον πολιτισμό στη σύγχρονη εποχή.